Podczas obchodu powierzchni Kopalni zapytaliśmy Zakładowego SIP-a Adama Grzegorzycę o wielki plac budowy w bezpośrednim sąsiedztwie łaźni. Relacja Adama była, co najmniej ciekawa…
Na naszych oczach powstaje kompleks centralnej stacji klimatyzacyjnej wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną dla Ruch Knurów. Górnicy doskonale wiedzą, że Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 września 2019 roku zakłada, że zagrożenie klimatyczne w miejscu pracy ocenia się poprzez określenie parametrów mikroklimatu powietrza kopalnianego na podstawie pomiaru temperatury powietrza termometrem suchym lub pomiaru intensywności chłodzenia na stanowisku pracy. Charakterystyka skorupy ziemskiej, w której pracują górnicy Ruchu Knurów i w której będą w przyszłości pracować niestety jest taka, że średnia temperatura powietrza przekracza wartość 28 0C, a intensywność chłodzenia jest mniejsza niż 11 katastopni wilgotnych. Taki stan powoduje, że wszystkie rejony eksploatacyjne Ruchu Knurów zaliczają się do I i II stopnia zagrożenia klimatycznego. Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Energii z dnia 23 listopada 2016 roku w sprawie szczegółowych wymagań dotyczących prowadzenia ruchu podziemnych zakładów górniczych na stanowiskach pracy, które zostały zaliczone do I lub II stopnia zagrożenia klimatycznego stosuje się rozwiązania techniczne w celu obniżenia temperatury lub ogranicza czasu pracy. W Ruchu Knurów chłód jest dystrybułowany do rejonów eksploatacyjnych przez jeden układ grupowej klimatyzacji oraz pojedyncze, rozproszone po rejonach urządzenia chłodnicze. Zsumowana moc urządzeń klimatyzacyjnych, zwłaszcza w okresach letnich jest stanowczo niewystarczająca, a wymagania techniczne związane z rozbudowaniem rozproszonej sieci kolejnych urządzeń chłodniczych pod ziemią, po precyzyjnych analizach, okazują się bardzo mało efektywne. Inwestycje w rozbudowę dotychczasowych rozwiązań nie przyniosą wymiernych i skutecznych efektów. Będzie brakować wody, chłodziarki będą zużywać duże ilości powietrza, a ciepło wygenerowane przy produkcji chłodu będzie pogarszać warunki klimatyczne pod ziemią. Budowa centralnej klimatyzacji na powierzchni eliminuje problemy z wodą, eliminuje problem odprowadzenia ciepła i pozwala na adekwatny do potrzeb wzrost mocy chłodniczych. Mówiąc najkrócej: najnowsze technologie umożliwią wykorzystanie energii z metanu do wyprodukowania chłodu, który zostanie zmaterializowany w wodzie lodowej. W szybie Jan istnieje już nowo zabudowany, nowoczesny rurociąg (dostawy i powrotu), którym woda lodowa będzie dystrybułowana do rejonów eksploatacyjnych pod ziemią Ruchu Knurów. Chłód dostarczony w ten sposób bardzo poprawi warunki klimatyczne w podziemnych wyrobiskach górniczych, a możliwości naziemnej stacji klimatycznej pozwolą ze spokojem planować kolejne ściany w nowych rejonach wydobywczych. Zastosowana technologia będzie np. wykorzystywać sprężarki z wałami lewitującymi. Zachęcam do sprawdzenia tego terminu w zasobach internetowych. To jest technologia najwyższego rzędu. Centralna stacja klimatyzacyjna pozwoli sięgnąć po złoża zdeponowane przez Bożą Opatrzność w skorupie ziemskiej Knurowa przed setkami milionów lat, gdy nasz region leżał centralnie i dokładnie na równiku naszej planety. W latach osiemdziesiątych XIX wieku w rejonie Knurowa wykonano ponad dwadzieścia odwiertów, które wskazywały na dwa otwory o szczególnej charakterystyce. Otwór badawczy „Knurów” wykazał istnienie w Knurowie 65 pokładów węgla kamiennego. Wśród tych pokładów grubość 1 metra przekraczało 31 pokładów, a najgrubszy pokład odnotowano na głębokości 1070 metrów. Grubość tego pokładu oszacowano na ponad 12 metrów. Powstający na naszych oczach kompleks centralnej stacji klimatyzacyjnej przybliża nas do bardzo atrakcyjnych złóż Ruchu Knurów.
Poinformował nas ZSIP Adam Grzegorzyca.
